بیشینه توان خروجی یک موتور در وحله اول با مقدار هوای فراهم آمده محدود می شود.بنابراین توان بیشینه می تواند با استفاده ازنوعی پمپ هوا،جهت راندن هوای اضافی به داخل اتاقک های احتراق افزایش داده شود.پمپ های هوا که به طور مکانیکی به حرکت در آیند معمولا سوپرشارژ یا (پرخوران) نامیده می شوند ، و آن های که به وسیله گازهای خروجی به حرکت در می آیند توربوشارژ نامیده می شوند.سال های متمادی از سوپر شارژها در موتورهای اشتعال جرقه ای اتومبیل های مسابقه و سایر وسائط نقلیه با عملکرد بالا استفاده شده است.اخیرا بیشتر تمایل به استفاده از توربوشارژها در موتورهای SI(پاشش مستقیم) اتومبیل هاست.چون توربوشارژ انرژی محرک خود را از گازهای خروجی می گیرد لذا از صرف هزینه برای محرک مکانیکی جلوگیری می شود.
سال هاست که در موتورهای دیزل از توربوشارژ استفاده می شود . هوای اضافی فراهم آمده به وسیله توربوشارژ می تواند برای افزایش توان موتور و یا برای افزایش بازده موتور مورد استفاده قرار گیرد.هرگونه تقویت توان موتور از طریق افزایش فشار موثر متوسط اندیکه حاصل میشود وبه تبع آن باید تنش های موتور افزایش یابد.بنابراین موتور باید ،برای ایستادگی در مقابل تنش های بالا،با مقاومت کافی طراحی گردد.
دمنده دارای محرک مکانیکی در موتورهای دیزل دو زمانه فقط اگر هوای اضافی را به داخل موتور براند از نظر فنی یک سوپرشارژ است. سایر موتورها بدون دمنده کار می کنند.بنابراین موتور دیزل دو زمانه سوپرشارژ شده تلقی نمی شود مگر اینکه همانند بعضی موارد یک توربوشارژ به حالت سری با دمنده نصب گردد.