عملکرد سیستم تعلیق:
سیستم تعلیق خودرو دو وظیفهٔ مهم را بر عهده دارد که یکی جذب نوسانات و ارتعاشات وارد به چرخ‌ها در اثر ناهمواری‌های جاده و دیگری تماس موثر لاستیک چرخ‌ها با سطح جاده است. در سیستم تعلیق خودرو همیشه دو مقوله مورد بحث بوده یکی کیفیت سواری دادن و دیگری قابلیت هدایت و کنترل که این دو مرتبا در تضاد با یکدیگرند، به عبارت دیگر بهبود یکی باعث بروز اشکال در دیگری می‌شود.
سیستم تعلیق خودرو دو وظیفهٔ مهم را بر عهده دارد که یکی جذب نوسانات و ارتعاشات وارد به چرخ‌ها در اثر ناهمواری‌های جاده و دیگری تماس موثر لاستیک چرخ‌ها با سطح جاده است. در سیستم تعلیق خودرو همیشه دو مقوله مورد بحث بوده یکی کیفیت سواری دادن و دیگری قابلیت هدایت و کنترل که این دو مرتبا در تضاد با یکدیگرند، به عبارت دیگر بهبود یکی باعث بروز اشکال در دیگری می‌شود.
انواع سیستم تعلیق:
سیستم تعلیق انفعالی یا غیر فعال (Passive Suspension )
سیستم تعلیق خود تنظیم (self – Leveling Suspension )
سیستم تعلیق نیمه فعال (Semi-Active Suspension)
سیستم تعلیق فعال (Active Suspension )
تعلیق غیرفعال: تعلیق های غیر فعال شامل تعدادی از اجزای رایج می باشند که دارا ی مشخصه های فنریت یا میرا کنندگی بوده و حرکاتی مستقل از زمان دارند . تایری که به برآمدگی سطح جاده برخورد می کند یا درچاله ای می افتد ممکن است تماسش را با سطح جاده از دست بدهد دراین صورت سیستم تعلیق با فشرده یا باز کردن فنر عکس العمل نشان می دهد که این شیوه ی عملکردی همانطور که بر کیفیت سفر و رانندگی تاثیر گذار است باعث انتقال ضربه و لرزش به اتاق خودرو نیز می گردد.
تعلیق خود تنظیم: درخودروهای سواری زمانی که از حداکثر تحمل بار خودرو استفاده می نماییم خودرو تمایل به خوابیدن بر روی سطح جاده دارد که همین امر راحتی سفر و ارتفاع خودرو از سطح جاده را تحت تاثیر قرار می دهد . برای پیشگیری از این حالت های ناخواسته سیستم های تعلیق خود تنظیم گسترش یافته اند .
مدلهای قدیمی تر سیستم خود تنظیم از تعلیق بادی (Air Suspension ) بهره می بردند .
مدلهای مدرن سیستم خود تنظیم از تعلیق هیدرو پنوماتیکی ( Hydro – Pneumatic Suspension )استفاده می نمایند (مانند زانتیا ) تعلیق خود تنظیم مجهز به سنسور کنترل ارتفاع می باشند . علاوه بر قابلیت خود سیستم همیشه امکان تنظیم ارتفاع از سوی راننده نیز فراهم می باشد .
سیستم عملکرد آرامی دارد . خودروسازان معمولا از این تعلیق بر روی خودروهای پیشرفته و اتوبوس ها و تریلرهای خود بهره می برند .
تعلیق نیمه فعال: این سیستم تعلیق شامل اجزای فنری و میراکننده ای می باشد که بوسیله ی کنترل خارجی قابل تنظیم و تغییر است . بطور مثال یک سیگنال از واحد کنترل مرکزی سیستم تعلیق می تواند به منظور تغییر خصوصیات تعلیق بکار برده شود .
سیستم های تعلیق نیمه فعال فقط می توانند حرکت های با فرکانس پایین بدنه را کنترل کنند و محدوده های فرکانسی بالا باید توسط قطعات تعلیق انفعالی کنترل شود .
بسیاری از مدلهای خودروهای پیشرفته نظیر مرسدس و جنرال موتورز به این نوع از تعلیق مجهز می باشند .
تعلیق فعال: سیستم های تعلیق فعال نیازمند نیرو یا انرژی خارجی می باشند تا آنها را قادر سازد که سیستم کنترل را مستمرا فعال ساخته نیروهایی که از طریق سیستم تعلیق منتقل می شوند را تحت کنترل قرار دهند.
ازآنجایی که از جنبه ی تکنیکی سیستم های فعال نمی توانند بدون اندازه گیری پارامترهای مختلفی نظیر سرعت ها و عکس العمل های قسمت های مختلف عملی شوند و همچنین از آنجایی که به یک انرژی خارجی برای فعال کردن سیستم نیازمند می باشند همه ی اینها سبب پیچیده شدن اجزا و افزایش قیمت این سیستم نسبت به سیستم های کلاسیک شده است .
در این سیستم از پردازنده مرکزی و سنسورهای مختلف بهره میگیرند.
سیستم تعلیق انفعالی یا غیر فعال (Passive Suspension )
سیستم تعلیق خود تنظیم (self – Leveling Suspension )
سیستم تعلیق نیمه فعال (Semi-Active Suspension)
سیستم تعلیق فعال (Active Suspension )
تعلیق غیرفعال: تعلیق های غیر فعال شامل تعدادی از اجزای رایج می باشند که دارا ی مشخصه های فنریت یا میرا کنندگی بوده و حرکاتی مستقل از زمان دارند . تایری که به برآمدگی سطح جاده برخورد می کند یا درچاله ای می افتد ممکن است تماسش را با سطح جاده از دست بدهد دراین صورت سیستم تعلیق با فشرده یا باز کردن فنر عکس العمل نشان می دهد که این شیوه ی عملکردی همانطور که بر کیفیت سفر و رانندگی تاثیر گذار است باعث انتقال ضربه و لرزش به اتاق خودرو نیز می گردد.
تعلیق خود تنظیم: درخودروهای سواری زمانی که از حداکثر تحمل بار خودرو استفاده می نماییم خودرو تمایل به خوابیدن بر روی سطح جاده دارد که همین امر راحتی سفر و ارتفاع خودرو از سطح جاده را تحت تاثیر قرار می دهد . برای پیشگیری از این حالت های ناخواسته سیستم های تعلیق خود تنظیم گسترش یافته اند .
مدلهای قدیمی تر سیستم خود تنظیم از تعلیق بادی (Air Suspension ) بهره می بردند .
مدلهای مدرن سیستم خود تنظیم از تعلیق هیدرو پنوماتیکی ( Hydro – Pneumatic Suspension )استفاده می نمایند (مانند زانتیا ) تعلیق خود تنظیم مجهز به سنسور کنترل ارتفاع می باشند . علاوه بر قابلیت خود سیستم همیشه امکان تنظیم ارتفاع از سوی راننده نیز فراهم می باشد .
سیستم عملکرد آرامی دارد . خودروسازان معمولا از این تعلیق بر روی خودروهای پیشرفته و اتوبوس ها و تریلرهای خود بهره می برند .
تعلیق نیمه فعال: این سیستم تعلیق شامل اجزای فنری و میراکننده ای می باشد که بوسیله ی کنترل خارجی قابل تنظیم و تغییر است . بطور مثال یک سیگنال از واحد کنترل مرکزی سیستم تعلیق می تواند به منظور تغییر خصوصیات تعلیق بکار برده شود .
سیستم های تعلیق نیمه فعال فقط می توانند حرکت های با فرکانس پایین بدنه را کنترل کنند و محدوده های فرکانسی بالا باید توسط قطعات تعلیق انفعالی کنترل شود .
بسیاری از مدلهای خودروهای پیشرفته نظیر مرسدس و جنرال موتورز به این نوع از تعلیق مجهز می باشند .
تعلیق فعال: سیستم های تعلیق فعال نیازمند نیرو یا انرژی خارجی می باشند تا آنها را قادر سازد که سیستم کنترل را مستمرا فعال ساخته نیروهایی که از طریق سیستم تعلیق منتقل می شوند را تحت کنترل قرار دهند.
ازآنجایی که از جنبه ی تکنیکی سیستم های فعال نمی توانند بدون اندازه گیری پارامترهای مختلفی نظیر سرعت ها و عکس العمل های قسمت های مختلف عملی شوند و همچنین از آنجایی که به یک انرژی خارجی برای فعال کردن سیستم نیازمند می باشند همه ی اینها سبب پیچیده شدن اجزا و افزایش قیمت این سیستم نسبت به سیستم های کلاسیک شده است .
در این سیستم از پردازنده مرکزی و سنسورهای مختلف بهره میگیرند.
